مالاکلوژن یک ناهماهنگی یا ارتباط نادرست بین دندان های دو قوس دندانی است به این معنی که دندان ها در هنگام بسته شدن فک ها نسبت به دندانهای مجاور در همان فک و یا دندانهای مخالف در وضعیت طبیعی نیستند.
Crowding
کراودینگ یا شلوغی به دلیل عدم تطابق بین طول قوس و اندازه دندان ها ایجاد می شود. بسته به میزان ناهماهنگی، کراودینگ را می توان خفیف (تا 3 میلی متر)، متوسط (از 3 تا 5 میلی متر) و شدید (بیش از 5 میلی متر) طبقه بندی کرد.
رویکردهای درمانی باید بافت های نرم و مشخصات صورت بیمار، کلاس مالاکلوژن، موقعیت های دندانی و میزان شلوغی را در نظر بگیرند.
برای شلوغی خفیف، معمولاً اکسپنشن و پروکلینیشن به عنوان راهکار درمانی به کار گرفته میشود. برای موارد شلوغی متوسط تا شدید، استراتژیها و تکنیکهای کمکی دیگر باید برای دستیابی به اهداف درمانی مورد عمل قرار میگیرد.
Spacing
گپ یا اسپیسینگ معمولاً به اختلاف اندازه دندان، از دست دادن دندان، عادات پارافانکشنال یا ترکیبی از اینها مربوط می شود. فضای خفیف بین دندانها به تنهایی با استفاده از الاینرهای شفاف قابل درمان است. اگر گپ بین دندانی در حد متوسط باشد می توان با رترکت کردن دندانها{در صورتی که پروکلایند باشند} اصلاح کرد در فواصل زیاد معمولا در کنار الاینرها از ابزارهای کمکی بهره می گیرند.
حفظ و نگهداری به ویژه پس از درمان در کیس های اسپیسینگ، و همچنین کنترل هر گونه عادت مضر قبلی که ممکن است بیمار داشته باشد، برای کمک به جلوگیری از عود بسیار مهم است.
